Ο Τενόρος Επαίτης

Στο μετρό προχθές μπαίνει ένας κύριος, στέκεται στη μέση του βαγονιού ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου, και αρχίζει- με φωνή δουλεμένη τενόρου- να φωνάζει. Μου έσπασαν τα τύμπανα, περιττό να σας πω. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΜΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ(με είχε ήδη χάσει από πελάτη), ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΕΧΩ ΜΙΑ ΚΟΡΗ ΠΟΥ ΠΑΣΧΕΙ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ (είναι μαστ αυτή την περίοδο, το έχω ακούσει και από άλλους) ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ. ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΕΦΤΑ ΝΑ ΤΗ ΣΤΕΙΛΩ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΕΙΔΙΚΗ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ. ΑΝ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΘΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ. Ο ΘΕΟΣ ΒΛΕΠΕΙ. Και βγάζει ένα πλαστικό ποτήρι και λέει: ΟΡΙΣΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΓΕΜΙΣΤΕ ΤΟ ΑΝ ΕΊΣΤΕ ΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Να κάνει ασταμάτητα το σταυρό του ουρλιάζοντας στο τύμπανό μου. Μια ΟΜΟΡΦΙΑ σας λέγω. Σκέφτηκα να του βάλω τρικλοποδιά αλλά λέω είναι too much ακόμη και για 'μένα.
Η μόνη μου ικανοποίηση ήταν ότι δεν ασχολήθηκε κανείς μαζί του. Νομίζω πρέπει να μας καταράστηκε βγαίνοντας στην επομένη στάση.