Συμβολική αξία

Τυχόν καταδικαστική απόφαση θα σημάνει την αλλαγή του νόμου, θα έχει όμως και μεγάλη συμβολική αξία. «Είναι μια επιβεβαίωση ότι υπάρχεις ως άνθρωπος και ως ζευγάρι. Η αναγνώριση και η αποδοχή των ομοφυλόφιλων περνά μέσα από θεσμούς που τους ενσωματώνουν στην κοινωνία και αναγνωρίζουν έμπρακτα ότι είναι ισότιμοι πολίτες», λέει ο Βαγγέλης Μάλλιος, συνήγορος των προσφευγόντων μαζί με τον καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Νίκο Αλιβιζάτο.



Ωστόσο, το ΕΔΔΑ δεν ασχολείται μόνο με την ουσία της υπόθεσης, αλλά και με το λεγόμενο «παραδεκτό» της υπόθεσης. Πριν κρίνει το Δικαστήριο αν το Σύμφωνο παραβιάζει τη Σύμβαση, θα αποφασίσει αν σωστά κατέφυγαν οι προσφεύγοντες στο Στρασβούργο, αν δηλαδή υπήρχαν άλλα ένδικα μέσα στην Ελλάδα και αν τα είχαν εξαντλήσει.



Σύμφωνα με εκτιμήσεις νομικών, σ’ αυτό το μέρος της δίκης στηρίζει κατά κύριο λόγο τις ελπίδες του το ελληνικό κράτος προκειμένου να αποφύγει την καταδίκη, καθώς, αν το δικαστήριο κρίνει επί της ουσίας, θεωρείται πιθανό ότι θα καταδικάσει την Ελλάδα.







Διακρίσεις στην καθημερινότητα



Τρία ομόφυλα ζευγάρια μάς μιλούν για τις διακρίσεις που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους. Παρότι ζουν χωρίς να κρύβονται, θέλησαν να μη μιλήσουν επώνυμα, από τον φόβο της δημοσιότητας κι επειδή η ομοφυλοφιλία ακόμη αντιμετωπίζεται άλλοτε σαν κάτι εξωτικό και αφύσικο κι άλλοτε σαν ταμπού.



Γιώργος, 50 ετών, στέλεχος υπ. Ανάπτυξης (18 χρόνια σχέση με τον Χρήστο, 50 ετών, δημόσιο υπάλληλο)



«Πριν από χρόνια αγοράσαμε από κοινού με τον σύντροφό μου ένα οικόπεδο για να χτίσουμε σπίτι. Ετυχε να έχω εγώ τα λεφτά για το σπίτι` αυτός δεν είχε. Αποφάσισα να το χτίσω. Αν όμως, χτύπα ξύλο, πέθαινε εκείνος, η οικογένειά του θα είχε δικαιώματα στο σπίτι. Αναγκαστήκαμε να χωρίσουμε το οικόπεδο, να στριμώξουμε το σπίτι στη δική μου μερίδα. Ενα σωρό τρεχάματα, ένας σκασμός λεφτά στην εφορία. Τώρα έχουμε το άλλο: αν πεθάνω εγώ, πώς θα εξασφαλιστεί ο σύντροφός μου ότι δεν θα τον βγάλουν έξω οι δικοί μου; Ίσως πρέπει να κάνω μια επικαρπία, ίσως να του αφήσω το σπίτι κληρονομιά-κι άλλα εξοδα δηλαδή. Με βάζουν σε μια διαδικασία για πράγματα που άλλοι θεωρούν αυτονόητο δικαίωμα. Σέβομαι τους νόμους, πληρώνω φόρους. Δεν πρέπει να σεβαστεί η πολιτεία την επιλογή μου να ζω με τον άνθρωπό μου;»





Μαρία, 55 ετών, άνεργη, Κατερίνα, 54 ετών, άνεργη – 12 χρόνια μαζί, με τρία παιδιά



«Οταν αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί στο διαμέρισμα της Μαρίας πάνω από το μίνι μάρκετ που είχαμε, αρκετοί από τη γειτονιά μάς έκοψαν την καλημέρα. Δεν είναι μόνο ότι χάσαμε πολλή πελατεία. Ημασταν εκτεθειμένες, νιώθαμε ότι παρακολουθούν το κάθε βήμα μας. Θέλουν να μη φαινόμαστε. Δεν είμαστε αόρατες, δεν γίνεται να ζούμε στα κρυφά. Ούτε και μας αρέσει να ζούμε στα φώτα της δημοσιότητας. Δικαιούμαστε να υπάρχουμε στην κοινωνία όπως όλοι. Απλά πράγματα. Οταν αρρωσταίνει η μία, να έχει λόγο η άλλη, να μην αρνούνται να της δώσουν τις εξετάσεις. Εμείς, για παράδειγμα, είμαστε μια οικογένεια με τρία παιδιά, αλλά δεν πήραμε ποτέ επίδομα τέκνων, ούτε τις διευκολύνσεις που προβλέπονται για τους πολύτεκνους. Πρέπει να έχουμε ίσα δικαιώματα. Το σύμφωνο είναι ένα βήμα».



Θεοδόσης, 50 ετών, καθηγητής ξένης γλώσσας στο Πανεπιστήμιο με σύμβαση, Αγγελος, 52 ετών, καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης – 27 χρόνια μαζί



«Στα πολύ σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα κανείς, οι ομοφυλόφιλοι αντιμετωπίζουν επιπλέον τις διακρίσεις σε βάρος τους. Ορισμένοι δεν βλέπουν θετικά τη θεσμική κατοχύρωση των ομόφυλων σχέσεων διότι πιστεύουν ίσως πως τις σχέσεις δεν τις νομιμοποιούν οι θεσμοί. Εχουμε διαφωνήσει και μεταξύ μας γι” αυτό. Δεν πρέπει όμως να υποβαθμίσουμε την υλική διάσταση του ζητήματος. Τα ομόφυλα ζευγάρια δεν είχαμε δικαίωμα να πάρουμε επίδομα γάμου, να κάνουμε κοινή φορολογική δήλωση, να πάρουμε δάνειο, να αγοράσουμε ένα ακίνητο. Τρέχουμε σε συμβολαιογράφους για να εξασφαλίσουμε τον σύντροφό μας. Ενας φίλος βρισκόταν στην εντατική και δεν επέτρεπαν στον σύντροφό του να τον δει γιατί δεν ήταν συγγενής α” βαθμού. Πρέπει να ενταχθεί η σεξουαλική αγωγή στο σχολείο από κατάλληλα καταρτισμένους εκπαιδευτικούς, να συζητιούνται τα θέματα αυτά στα συνδικάτα και στους χώρους δουλειάς, να περιληφθεί ο σεξουαλικός προσανατολισμός στο νόμο για τη ρητορική του μίσους. Πρέπει όμως να σε προστατεύει και ο νόμος, αλλιώς είσαι έρμαιο του κάθε ομοφοβικού που θα βρεθεί μπροστά σου».
 http://www.efsyn.gr/?p=15783#.UPg9-mgCDR8.facebook